Writer’s block & sporter’s block, hoe pak ik ze aan?

‘Sporter’s block’

Runner’s knee

Je las het misschien de voorbije 10 maand al op mijn Instagramaccount, maar ik heb sinds 2 juli 2017 heel veel last van mijn linkerknie, een runner’s knee zoals ze weleens zeggen. Ik liep veel te veel in juni (lees het volledige verhaal hier) en moet nu -al heel lang vind ik- de gevolgen maar dragen van mijn té enthousiast loopgedrag. Had ik het vooraf allemaal geweten…

3 knie-specialisten, 1 podoloog, 1 chiropractor, 1 fysioloog, 60 consultaties en 100 meningen later…

Sinds 2 juli heb ik echt bijna alles geprobeerd. Van fysio-consultaties 2 x / week (volg ik nu trouwens nog steeds) tot nieuwe op maat gemaakte steunzolen, MRI-scans, echo’s, 3 cortisone inspuitingen (2 in mijn tibiale band, 1 in mijn knieschijf), second en third opinies, extra silicium inname,… Ook via social media krijg ik heel mensen die oplossingen willen aanbieden. Superlief allemaal en ik apprecieer het enorm, maar soms weet ik niet meer wat voor mij het best is.

Knie-operatie

Omdat dokters nog altijd heel veel gestudeerd hebben en mijn vaste dokter ook mijn voorgeschiedenis goed kent, blijf ik daar nog het meest in vertrouwen. Gisteren had ik weer een afspraak, 6 weken na mijn vorige cortisone inspuiting. Even dacht ik dat ik de ‘verlossende’ woorden ging horen dat het een operatie zou worden. Begrijp me niet verkeerd, een operatie is niet verlossend, maar na 10 maanden hopen dat je weer mag lopen (en telkens het deksel op je neus krijgen), is een een operatie met 3 maand revalidatie plots heel welkom. Gelukkig weet de dokter ook dat een operatie nog altijd risico’s inhoudt en dat er niet moet gesneden worden als het niet nodig is.

Juiste oorzaak vinden

De dokter blijft op zoek naar andere oorzaken omdat de vorige ingrepen niet hielpen. Gisteren lag de focus op mijn knieschijf. Die werd nog niet onder de loep genomen maar is blijkbaar een beetje ontstoken en duwt misschien tegen mijn tibiale band (loopt van je billen tot aan je scheen langs de knie) waardoor ik zoveel pijn ervaar bij het duwen erop (ja zelfs na 10 maand niet meer dan 3km gelopen te hebben). Daarom werd een ontstekingsremmend en pijnverdovend middel ingespoten in die knieschijf dat 4 weken ‘werkt’. Ik blijf naar de fysio gaan met oefeningen gericht op die knieschijf. Als de oefeningen bij de fysio, het crawlzwemmen en het (korte afstanden) fietsen beter gaan, dan is de kniefschijf het gewricht dat aangepakt moet worden. To be continued... (30 mei volgende consultatie)

Writer’s block

Oe ist?

1 maart schreef ik mijn laatste blogpost over het nieuwe Asics Frontrunner Team. 1 maart is meer dan een maand geleden… (kan je jezelf dan eigenlijk nog een blogger noemen?) Hoewel ik helemaal geen pessimistisch mens ben, heeft die blessure mijn opgewekt karakter toch al vaak doen slinken de voorbije maanden… Als vrienden me vragen: ‘oe ist‘ ben ik gewoon om enthousiast: ‘goed wi!‘ te zeggen (ja, ik ben een West-vlaming  ), maar dan denk ik bij mezelf ‘hm nee wacht, ik heb me toch nog beter in mijn vel gevoeld’…

Lange run = oplossing voor alles

Ik geniet zooo hard van het sporten en lopen in het bijzonder. Als je jou niet goed voelt, als je een stressy werkdag had, als je summerbody zich maar niet wil laten zien, als je slecht nieuws moet verwerken,… ik kan je garanderen: dan was een lange run voor mij dé oplossing! Deze oplossing laat nu al 10 maand op zich wachten en ik word er soms zooo triest van 

Geen loopwedstrijden = geen blogposten

De voorbije maanden heb ik zoveel leuke events moeten afzeggen wegens mijn blessure. En telkens dacht ik: weer een gemiste kans om over te bloggen. Ik wilde ook niet elke keer bloggen om te zeggen dat ik wéér te horen had gekregen dat ik nog steeds niet kon beginnen aan mijn triatlon training (mijn 1e kwart triatlon stond/staat gepland op 23 juni…). Zoals ik al zei probeer ik altijd opgewekt te zijn en negatieve berichten over mijn sportleven vind ik maar niks.

Stoppen met bloggen?

In een vluchtige gedachte dacht ik zelfs aan stoppen met bloggen. Ik steek nu ook wat meer tijd dan vroeger in mijn Instagramaccount. Omdat mijn volgersaantal mooi groeit en ik vaak mooie reacties krijg, geeft me dat een boost om door te doen. De boost die ik voor mijn blog miste…

Keep on following your dreams

Tijd voor reflectie

Maar!!! Een vriend (die helaas ook afziet van mijn emotionele blessurerollercoaster en mij keer op keer probeert te motiveren als ik het weer eens moeilijk heb) zei dat ik eens goed moest nadenken of die blog stopzetten écht wel was wat ik wou. Is dat het antwoord op mijn blessureleed? Hij raadde aan om te reflecteren en na te denken wat ik nu al met mijn blog heb bereikt. 

Dankbaar

Zoals ik in de intro van deze post zei, vind ik stilzitten en nadenken over het leven heel lastig. Maar geef mij pen en papier (of een pc met klavier, he dat rijmt  ) en mijn gedachtes vloeien eruit. Tijdens het schrijven van deze blogpost besefte ik inderdaad dat ik al heel veel moois heb mogen meemaken als blogger. Ik heb al fantastische events kunnen bijwonen, ik ben geselecteerd in het Asics Frontrunner Team waarbij ik een voor een fantastische mensen leer kennen over heel de wereld, ik heb al mooie samenwerkingen kunnen aangaan waarvan ik vroeger alleen maar kon dromen, ik heb andere bloggers en influencers ontmoet die ik anders nooit zou ontmoeten, ik heb prachtige verhalen die ik later aan mijn kinderen kan vertellen… En eigenlijk ben ik echt wel heel dankbaar voor dit alles…

Nieuwe perspectieven

Die knie-blessure was niet alleen maar kommer en kwel. Omdat ik het lopen op een lager pitje moest zetten, vond ik mijn liefde voor zwemmen terug (ik heb jaren zwemclub gevolgd vroeger) en ontstond een verliefdheid met het fietsen (mijn ouders fietsen al jaren en ik zei altijd dat ik er ook ooit mee zou starten). Ik volgde samen met mijn vader crawl-techniektrainingen om mijn zwemmen te verbeteren en kocht een racefiets. En dat laatste ging niet onopgemerkt voorbij. Ik werd uitgenodigd door Specialized, hét fietsmerk ten top en mocht me aansluiten bij het Women Ambassador Team van België/Nederland! Sindsdien heb ik een prachtige mountainbike met prachtige outfits en benodigdheden om ermee rond te rijden. Hoe tof is dat?! Binnenkort komen er trouwens 2 grote nieuwe samenwerkingen aan (houd dus zeker mijn blog in de gaten!).

Keep on moving

Mensen inspireren en aanzetten tot bewegen geeft me veel energie en dat wil ik blijven doen. Bloggen helpt me duidelijk ook reflecteren en alles in perspectief te plaatsen. Zo wordt mijn blog een soort van dagboek of logboek. Niet alle blogposten moeten over trainingen gaan, dus ik zal proberen mijn horizon te verruimen en niet meer te focussen op waarover ik NIET kan bloggen maar wel te kijken naar waarover ik WEL kan bloggen! In al het negatieve probeer ik toch iets positief te vinden, zo ook uit mijn loopblessure! Mijn blog zeg ik dus geen vaarwel en we gaan gewoon door! Yiiihaaaa